هرچه ميزان مسِ بدن بيشتر باشد، چربي بيشتري تجزيه خواهد شد.
اخيرا محققان دريافته‌اند كه مس نقشي كليدي در سوخت و ساز چربي ايفا ميكند. پروفسور كريس چانگ از دانشگاه كاليفرنيا-بركلي در اين باره مي‌گويد: «ما دريافتيم كه مس در تجزيه سلول‌هاي چربي كه براي توليد انرژي استفاده مي‌شود نقشي اساسي و مهم ايفا ميكند. در واقع بايد آن را نوعي تنظيم‌كننده دانست. هرچه ميزان مسِ بدن بيشتر باشد، چربي بيشتري تجزيه خواهد شد.» اين ماده مغذي را به وفور مي‌توان در غذاهايي مانند صدف خوراكي و ساير صدف‌داران، سبزيجات برگ‌دار، قارچ‌ها، بذرها، آجيل و لوبيا يافت.
پروفسور كريس چانگ در ادامه گفت: «مس چيزي نيست كه بدن بتواند آن را توليد كند، بنابراين بايد آن را از راه رژيم غذايي به دست بياوريم. اما محققان در نتيجه تحقيقاتشان نسبت به هضم مكمل‌هاي حاوي مقدار زيادي مس هشدار داده‌اند. در واقع مسِ زياد مي‌تواند منجر به بروز عدم تعادل نسبت به ساير مواد معدني مهم از جمله «روي» شود. به طور متوسط ميزان خوراكي مس در روز چيزي حدود ۷۰۰ ميكروگرم است.»
محققان در اين زمينه توانستند با استفاده از موش‌هايي كه دچار جهش‌هاي ژني شده و اين امر منجر به تجمع مس در كبدشان شده بود، بين مس و چربي ارتباطي بيابند. در واقع اين ارتباط بين سوخت و ساز مس و چربي چندان مسئله تعجب‌آوري نيست. محققان سرنخ‌هاي اين ارتباط را در حوزه پرورش حيوانات يافتند. در واقع بايد گفت ميزان مس در غذاها مي‌تواند بر ميزان چرب بودن غذا تأثير بگذارد. اين تأثير تجمع چربي در حيوانات بيشتر در حوزه كشاورزي مطرح است، اما اين مسئله هنوز مشخص نيست كه چه مكانيسم‌هاي بيوشيميايي باعث ارتباط بين مس و چربي بوده است.
تفاوت عمل جراحي بيني با روش باز و بسته
اصولي وزن كم كنيد و ثابت بمانيد
كاهش وزن با روزه داري